اولین چراغ سبز کشکول آرزوهامون

بعد خوندن پست قبل یکم نوشتن برام سخت شد...

اما....

چند روزی هست که اختاپوس جانم منو سر کار گذاشته رسما.آخه میدونید تولدم بود و جان جانان از چند روز قبل که توی مرحله حدس زدن هدیه تولدم بودم ذهن منو با یک کلمه 10 حرفی سفید رنگ از هدیه اصلی دور کرد.

اختاپوس جانم خدارو شکر میکنم بابت شرایط این روزهامون، اما هیچکس اندازه من درک نمیکنه برآورده کردن آرزویی که توی رنج درجه سختی 7 از 10 قرار داره چقدر ارزشمند خواهد بود.نه از جهت قیمت ، اما وقتی میتونی لب تابی که مدت هاست توی برنامه خرید ماهیانه ت قرار داره رو باهاش بخری، اما این ماه هم به تاخیر میندازیش تا آرزوی منو براورده کنی یعنی چی.

امسال اولین سالی که شمع تولد فوت نکردم اما همه این آرزوها رو دارم براتون.

آرزو میکنم همتون دچار عشق بشید.

آرزو می کنم تربچه جانمون دچار عشقی بشه که این روزها پدرش نثار من میکنه.

آرزو میکنم که همتون یه اختاپوسی داشته باشید که وقتی میگید می خوام غر بزنم تمام قد گوش شنوای غرهاتون بشه و تمام وقتش قربون صدقه تون بره.

آرزو میکنم اختاپوسی داشته باشید که دلش به دل ارزوهاتون باشه و حتی وقتی خودتون آرزوهاتونو  فراموش کردین ،با رفتن به یه کافه گل گلی یادتون بیاره.

اختاپوس جانم:

کاش بدونی وقتی میگی آخه ماه بانو جانم تو رو چه به سیستم و لب تاب، برو مداد رنگی هاتو دست بگیر، دلم میخواد با تمام وجود بغلت کنم و بگم چشم همسری جانم از همین الان.... اما چه کنم من هنوز یک شلدون درون دارم که از تغییر موقعیت اندکی هراس داره....

هیچی توی این دنیا قد غمت نابودم نمیکنه عزیزترینم.همیشه بخند که خنده هات پراز انرژی برام.

امروز توی کبابی شمرون ، ته دلی ترین حرفمو زدم بهت.دلم میخواد مدتی فارغ بشم از تمام درگیری ها و دغدغه های اجتماعی این روزهام و همسرداری رو تجربه کنم با کیفیت فول اچ دی در کنار تو.

و امااااا این شما و این اولین تیک سبز کشکول آرزوهامون:

یک عدد دوربین از اینایی که لنزشون گنده س ، هدیه تولد سی سالگی من که توسط اختاپوس جانم خریداری شده...

و بی شک تو بهترین اتفاق سی سالگی زندگی ام شدی.دوستت دارم همسری ام.